Poradnik Logopedy

Ćwiczenia oddechowe.

      Nie zawsze, gdy stwierdzamy zaburzenia komunikacji językowej, konieczne jest prowadzenie ćwiczeń oddechowych. Najczęściej jednak, nawet wówczas, gdy oddychanie przebiega u dziecka prawidłowo, rozpoczynamy zajęcia logopedyczne od ćwiczeń oddechowych, które pełnią wówczas rolę ćwiczeń rozluźniających. Terapia oddechowa jest skutecznie stosowana wobec wielu zaburzeń zachowania i może przyczynić się do przyśpieszenia efektów prowadzonej terapii logopedycznej. Trening oddechowy ułatwia także koncentrację i pozwala lepiej kierować uwagą dowolną.

     Dla funkcji mowy ważna jest umiejętność wdychania i wydychania powietrza przez usta, przez usta i nos oraz tylko przez nos. Dźwięki języka polskiego wymawiane są na wydechu. Stąd wynika konieczność ćwiczenia długiego i równomiernego wydychania powietrza.

Propozycje ćwiczeń:

- dmuchanie – wdech nosem, wydech ustami,

- wiatr – dmuchanie z różnym natężeniem na paski papieru,

- dmuchanie na chusteczkę: dziecko trzyma chusteczkę za jeden róg, wyciąga rękę tak aby chusteczka znajdowała się na wysokości jego ust i dmucha,

- rozdmuchiwanie przez słomkę farby,

- dmuchanie przez rurkę do kubeczka z wodą,

- gra na flecie (wówczas dziecko koncentruje się na czynnościach wykonywanych palcami dłoni, ćwiczy także pamięć sekwencyjną, kinestetyczną i słuchową),

- odczytywanie lub powtarzanie sekwencji samogłosek lub sylab na jednym wydechu.

Zabawa:

- zimne dłonie: dzieci słuchają wierszyka, kiedy usłyszą „uhu ha” chuchają na dłonie.

 

„Zimnie ręce”
 

Uhu ha, uhu ha,
mroźną zimę mamy.
Nasze ręce mocno zmarzły,
więc na nie chuchamy.
Uhu ha, uhu ha.
Zimne ręce ciągle mamy,
nie rozgrzane wcale.
Jeszcze sobie podmuchamy
na ten, i na ten palec.
Uhu ha, uhu ha.
Żeby ręce nam nie zmarzły,
to na nie chuchamy.
Uhu ha, uhu ha.